Sukces każdego Klubu Młodego Odkrywcy zależy w największym stopniu od ich opiekunów – od ich chęci zrobienia czegoś absolutnie nowego, stworzenia dzieciom lub młodzieży nowej możliwości rozwoju, bezpiecznej przestrzeni do eksperymentowania, uczenia się i rozwoju umiejętności bycia w grupie oraz zdobywania nowych kompetencji.
Opiekunowie to niezwykle różnorodna grupa – są wśród nich nie tylko nauczyciele przedmiotów przyrodniczych, lecz również matematycy, humaniści, aktywni rodzice, pracownicy bibliotek i domów kultury, a nawet zakonnice czy księża. Wszystkich ich łączy jednak otwartość, entuzjazm oraz gotowość do pójścia w nieznane obszary wiedzy i rzeczywistości. Taka zgoda na eksperymentowanie wymaga niemałej odwagi – każdy prędzej czy później stanie przed koniecznością odpowiedzenia na pytanie klubowiczów: „Nie wiem, ale spróbujmy zastanowić się wspólnie, dlaczego tak jest i poeksperymentujmy” (jak wszyscy dobrze wiemy, niewielu dorosłym przychodzi to z łatwością…).
Istnieje wiele modeli pracy, jakie opiekunowie wykorzystują w codziennej pracy. Niektórzy dzielą się z członkami Klubu swoją pasją – wspólnie prowadzą obserwacje astronomiczne czy organizują wyprawy do lasu lub na łąkę, by obserwować ptaki. Inni stają się niemalże zwykłymi członkami Klubu – starają się przekuć brak wiedzy teoretycznej z zakresu przedmiotów przyrodniczych w atut i stają się jednym z młodych (co najmniej duchem) odkrywców, poszukując odpowiedzi wspólnie z klubowiczami, stając się niemalże jednymi z nich.
Rola opiekuna klubu często wykracza poza i tak już wielkie wyzwanie, jakim jest stworzenie klubowiczom komfortowej przestrzeni do eksperymentowania i maksymalnie samodzielnego poznawania świata. Przechodząc od prostych eksperymentów, do bardziej złożonych obserwacji, badań czy projektów stają się Oni wraz z Klubem ważnym elementem życia swoich lokalnych społeczności. Organizują Festiwale Klubów Młodego Odkrywcy, noce eksperymentów, pokazy dla młodszych dzieci, rodziców czy dziadków. Wszystko to w dużym stopniu dzięki zaangażowaniu opiekunów. Nie chodzi jednak o to, by opiekun był Siłaczką XXI wieku, samotnie zmieniającą (lub zmieniającym) otoczenie, lecz by włączał w klubowe działania wszystkich zainteresowanych – innych nauczycieli, rodziców, swoich przełożonych, rodziców czy przedstawicieli władz lokalnych (nawet jeśli ci jeszcze nie wiedzą o tym jak wiele dobrego mogą dzięki temu zrobić i jaką wartość niesie za sobą istnienie klubu w ich otoczeniu).
Takie wspólne zmienianie lokalnej społeczności (szkolnej lub nawet w skali naszej miejscowości), zaczynające się od prostych na pierwszy rzut oka eksperymentów, może być fascynującą przygodą oraz szansą osobistego rozwoju również dla opiekuna. Jednocześnie staje się również źródłem ogromnej satysfakcji, jaką daje obserwowanie niezwykłego rozwoju klubowiczów oraz świadomość, że dzięki uczestnictwu w wielkiej rodzinie Klubów Młodego Odkrywcy zmieniamy polską edukację oraz kształtujemy nowe pokolenie aktywnych, myślących krytycznie oraz dobrze wykształconych ludzi.