- stoper (jeden na grupę/parę, np. w telefonie komórkowym)
- pulsometr lub ciśnieniomierz elektroniczny z funkcją pomiaru tętna (przydatny zwłaszcza w przypadku prowadzenia doświadczenia z młodszymi dziećmi)
- plansze i modele prezentujące układ krążenia i budowę serca
- zdjęcia sportowców
- zdjęcia rozrusznika serca
- pokazowy (treningowy) automatyczny defibrylator zewnętrzny (AED)
1. Podziel znajdujące się osoby na grupy (lub na pary), w których dokonasz pomiarów tętna w spoczynku i po prostym ćwiczeniu fizycznym. Zwróć uwagę, by wszyscy wykonywali te same ćwiczenia fizyczne, w tej samej liczbie powtórzeń i w zbliżonym tempie.
2. Każda grupa powinna u każdego z ćwiczących dokonać pomiaru tętna (np. za pomocą ciśnieniomierza) przed rozpoczęciem ćwiczenia, bezpośrednio po jego wykonaniu, oraz po 1, 2, 3 minutach od jego zakończenia (w zależności od liczby uczestników i dostępnego czasu można zwiększyć lub zmniejszyć liczbę pomiarów).
3. Zestaw wyniki wszystkich grup w widocznej dla wszystkich formie (tabela, wykres).
4. Omów wyniki na forum całej grupy. Jakie są widoczne podobieństwa i różnice w wynikach? Czy są widoczne jakieś zależności? Z czego one wynikają? Jaki jest średni wynik dla całej klasy i jakie są od niego odchylenia?
5. Bazując na przeprowadzonym doświadczeniu, omów z grupą mechanizmy regulujące pracę serca i zjawisko zmienności rytmu serca w różnych sytuacjach. Obejrzyj z innymi zdjęcia rozrusznika serca i wewnętrznego, wszczepialnego defibrylatora i porozmawiaj o ich funkcji. 6. Omów i zademonstruj co zrobić, gdy widzimy kogoś, u kogo mogło dojść do zatrzymania akcji serca.
ZRÓB TO INACZEJ
Spróbuj zbadać tętno bez urządzeń mechanicznych. Przyłóż dwa palce do tętnicy na nadgarstku i przez 15 sekund licz uderzenia, następnie pomnóż przez trzy. W ten sposób uzyskasz wynik tętna.